نشر حشو (Redundant Publication) یا افزونگی در انتشارات علمی که گاه به نشر مکرر (Duplicate Publication) نیز تعبیر می‌شود، آن است که اثری را که قبلاً منتشر شده را با افزودن داده‌های دیگری مجدداً منتشر شود. به این ترتیب، ما بخش یا بخش‌هایی از اثری منتشرشده را به‌عنوان اثری نو دوباره نشر داده می‌شود. این امر به دلایل زیر عملی غیراخلاقی شمرده می‌شود:
1. این کار خود نوعی نقض حقوق مالکیت معنوی است، زیرا آنچه قبلاً منتشرشده جزئی از مالکیت اجتماعی است، گرچه توسط نویسنده‌ای واحد تهیه شده باشد.
2. تکرار داده‌ها (و افزودن داده‌های جدید) وقت ارزشمند داوران، متخصصان، و خوانندگان را تلف می‌کند.
3. بر حجم منابع عظیم پیشین می‌افزاید، بدون آنکه کاری جدید عرضه کرده باشد.
4. با تجزیۀ داده‌های مربوط به گروهی واحد، به‌جای ایجاد همگرایی میان داده‌های کاملاً مرتبط، میان آن‌ها نوعی واگرایی پدید می‌آید.
5. تأکید بیهوده بر اهمیت یافته‌های تحقیق از طریق نشر بیش از یک بار آن‌ها، در حالی که الزامی علمی آن را توجیه نمی‌کند.
6. در واقع، نوعی فراتحلیل ناقص را به جای تحقیقی اصیل ارائه می دهیم؛ و حال آنکه در فراتحلیل‌های بعدی دیگران، این نارسایی‌ها خود را نمایان خواهد کرد.
به‌منظور پرهیز از نشر حشو، رهنمودهایی ارائه شده است که می‌تواند از تکرار آن‌ها جلوگیری کند. برخی از این رهنمودها عبارتند از:
الف. آثار منتشرشده نیاز به نشر مکرر ندارند، مگر اینکه به تأیید بیشتر نیاز داشته باشند.
ب. نشر داده‌های مقاله‌ای که قبلاً به زبانی منتشر شده، ولی مجدداً به زبانی دیگر نشر می‌شود پذیرفتنی است؛ مشروط بر آنکه در نشر دوباره مقاله، به روشنی به نشر پیشین اشاره شود.
ج. در زمان ارائۀ مقاله برای چاپ، مؤلف باید نه تنها به تفصیل به اثر پیشین در زبان اولیه بپردازد، بلکه به مقاله‌های مشابه زیر چاپ نیز اشاره کند.
درباره اینکه اثری به دو زبان متفاوت منتشر شده باشد یا در دو کشور مختلف به چاپ رسیده باشد، یا با لحنی متفاوت و برای مخاطبان دیگر و مجلاتی با تخصص‌های دیگر نشر یافته باشد، نقطه نظرها متفاوت است؛ امّا اشاره به اثر اصلی و ذکر دلایل بازنشر آن را به صورت‌های گوناگون عاملی می‌دانند که تا حدود زیادی غیر اخلاقی بودن آن را تعدیل یا مرتفع می‌کند.
