شاید شما هم در هنگام ارسال مقاله به برخی از ژورنال‌ها با این عبارت برخورد کرده‌اید. ORCID یک کد شامل حروف و اعداد (16 کاراکتر) می‌باشد که به یک نویسنده به‌صورت انحصاری تعلق می‌گیرد و از این نظر شبیه کد DOI می‌باشد. (با این تفاوت که DOI صرفاً برای مقاله تخصیص می‌یابد).
به ادامه مطالب (فلش زرد رنگ زیر تاریخ درج پست) رجوع نمایید.
در 16 اکتبر 2012، سازمان ارکید این سرویس را که به‌صورت رایگان نیز قابل دسترس است ارائه نمود. هدف از ارائۀ این سرویس فراهم کردن شناسۀ مشخص برای هر نویسندۀ آزاد می‌باشد. در واقع در این سرویس نویسندگان می‌توانند رزومۀ علمی خود را به ثبت برسانند و به‌جای ارسال رزومه به جاهای مختلف کافی است کد ORCID خود را ارسال کنند. افراد، داوران، و ژورنال‌های مختلف با این کد می‌توانند وارد صفحۀ نویسنده شده و رزومه، تجارب و توامندی‌های او را مشاهده نمایند.
از اینجا (http://orcid.org) می‌توانید این کد را برای خود بگیرید.
نویسندۀ آزاد کسی است که وابستگی سازمانی به دانشگاه، پژوهشکده، یا موسسات آموزشی نداشته و یا پایگاه اختصاصی مانند ارکید توسط سازمان مربوطه برایشان درنظر گرفته نشده باشد. از اینجا (http://www.researcherid.com) می‌توانید این کد را برای خود بگیرید.
همچنین امکان تبادل اطلاعات بین کد ارکید با کد Researcher ID نیز وجود دارد.
Researcher ID نیز سیستمی مشابه ارکید است که توسط تامسون رویترز راه‌اندازی شده است (از ژانویۀ 2008). این تبادل می‌تواند در زمینۀ اطلاعات پروفایل و یا انتشارات موجود در پروفایل مربوط به هر کدام از این سرویس‌ها باشد.
در مورد مقایسۀ این دو کد باید گفت که هر دو دائمی هستند و برای نویسندۀ یک پروفایل ایجاد می‌شوند که نویسنده می‌تواند انتشارات خود را به آن بیافزاید. اما برخلاف ارکید، Researcher ID این مزیت را نیز دارد که بتواند سایتیشن‌های فرد را نیز محاسبه کند.
دقت داشته باشید که با همین یوزر و پسورد برای این کد می‌توانید به Endnote آنلاین خود (از محصولات تامسون رویترز) نیز دسترسی داشته باشد.
با وجود این کدها، خیلی از مشکلات مربوط به نام نویسندگان مقالات به شکل‌های مختلف و در ژورنال‌های مختلف و تأثیرات بعدی آن در محاسبۀ تعداد مقالات فرد نویسنده و یا سایتیشن‌های آن فرد حل می‌شود.
